بازار سرمایه با توجه به پتانسیل بسیار قدرتمندی که دارد، می‌تواند به تحقق جهش تولید و مانع زدایی آن کمک ویژه‌ای نماید اما تحقق این مهم لازمه استیفای شرایط متعددی است.

به گزارش همدان فرهیخته، مسعود کریم‌خانی در یادداشتی نوشت: بورس با جمع‌آوری سرمایه‌های اندک مردم می‌تواند آن را در خدمت تولید و اشتغال قرار دهد اما آیا صرفاً سرمایه‌های خورد و اندک مردم کفاف چرخه گردون اقتصاد یک کشور را می‌دهند؟

بورس یا بازار سرمایه، بازاری است که قیمت‌گذاری و خریدوفروش کالا و همچنین اوراق بهادار در آن انجام می‌پذیرد. ایجاد یک بازار سرمایه قوی و کارآمد زیرساخت اساسی تأمین مالی بلندمدت هر کشور را تشکیل می‌دهد و در تمامی کشورهای توسعه‌یافته در دنیا، بازار بورس آنان است که تعیین‌کننده سقف تورم، میزان موفقیت در تولید داخلی، جذب سرمایه‌گذار خارجی برای تزریق سرمایه در کشور و هزاران مزایای دیگر که متأسفانه در ایران به آن توجهی نشده است.

با توجه به شرایط کنونی اقتصادی و رکود در برخی از صنایع، تأمین مالی یا نقدینگی بنگاه‌های اقتصادی و تولیدی به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های کشور تبدیل شده است که بازار سرمایه به‌راحتی می‌تواند این مشکل را حل کند اما اتفاقاتی که در سال ۱۳۹۹ در بازار بورس کشور توسط دولت تدبیر و امید بر سر مردم آوار شد اعتماد را از میان برد، سرمایه‌گذاران را فراری و خاطره خیلی بدی را در ذهن مردم گذاشت که سال‌های سال طول خواهد کشید این اعتماد ازدست‌رفته به بازار برگردد و این هم‌دلی مسئولین را می‌طلبد.

مشکلات مربوط به تحریم و تأثیرات آن در بخش تولید، تجارت و مشکلات ارزی، باعث شده است نیاز بنگاه‌ها به تزریق نقدینگی، بیش‌ازپیش شود و راهکارهای مختلفی نیز برای تأمین مالی آن صورت گیرد که در همین راستا هدایت پول‌های سرگردان به سمت بازار سرمایه و تأمین مالی شرکت‌های تولیدی می‌تواند درنهایت به رونق اقتصادی و مانع زدایی در تولید کشور منجر شود و تحریم‌های ظالمانه کشورهایی که با ایران دشمن هستند با توجه به اینکه تولید داخل روز به روز قدرتمندتر می‌شود، بی‌اثر خواهد شد.

بهترین راه برای اینکه حجم موجود نقدینگی در کشور به سمت تولید هدایت شود و مهم‌ترین روش تأمین سرمایه برای واحدهای تولیدی از طریق بازار سهام است. بازدهی سرمایه‌گذاری در بورس در درازمدت بیش از بازارهای رقیب، چون طلا، مسکن و خودرو است.

داشتن شفافیت مالی، سرمایه‌گذاری با سرمایه اندک، جذب پس‌اندازهای راکد و سوق دادن آن‌ها به واحدهای تولیدی و صنعتی، کنترل حجم نقدینگی و همچنین تورم، رشد تولید ناخالص ملی، کمک به افزایش اشتغال، توزیع عادلانه ثروت و افزایش سریع نقد شوندگی سرمایه از مزایای بازار بورس محسوب می‌شود اما باید به این نکته توجه کرد اولین چیزی که باعث رشد بازار سهام و ایجاد پتانسیل و درواقع اهرم فشار برای استارت پرقدرت این بازار می‌شود، کاهش نرخ بهره بانکی توسط بانک مرکزی است، چراکه ذات انسان ریسک گریز است و وقتی می‌بیند بانک‌های دولتی و خصوصی بالای ۱۸% در سال سود سپرده بانکی می‌دهند، ریسک خرید سهام را نکرده و پول خود را برای سرمایه‌گذاری به بهای ۱۸% به بانک‌ها می‌سپارد، اما این را نمی‌دانند کشوری که سرمایه‌گذاری آن توسط مردمش سپرده‌گذار بانکی است و پول‌های راکد را در بانک راکدتر می‌کنند، چرخه تولید را فلج و تورم را افسارگسیخته می‌کنند.

اگر سود بانکی ۱۸% سالیانه است تورم در همان سال بالای ۳۰% خواهد بود و درواقع پول مردم در بانک‌ها زندانی شده، روز به روز و سال به سال ارزش آن کاهش می‌یابد و عملاً فرد در چند سال پولی را که سپرده‌گذاری کرده تبدیل به خاکستر می‌شود اما اگر همین نقدینگی در بورس سرمایه‌گذاری شود و نقدینگی در مسیری درست به جریان تولید و چرخه اقتصادی هدایت شود، نرخ تورم و بیکاری روز به روز کاهش پیدا می‌‌کند و فرد در مدت زمان یک سال بیش از ۲۰% سود خواهد کرد که قطعاً از راکد کاری پول در بانک بهتر خواهد بود و از سوی دیگر هزاران کارگر از سرمایه‌های اندک مردم نانی بر سر سفره خانواده‌های می‌برند.

نکته مهم این است که بازار بورس نقش اساسی در رشد اقتصادی دارد. از سوی دیگر، رشد اقتصادی با افزایش ظرفیت تولید و سرمایه‌گذاری، بر افزایش اشتغال تأثیر شگرفی دارد.

در سال ۹۸، بر اساس آمار حجم کل معاملات در بورس ایران بالغ بر ۹۸۰ هزار میلیارد تومان یعنی نزدیک به هزار هزار میلیارد تومان که حدود ۴۵ درصد از حجم نقدینگی در کل کشور را شامل می‌شود، بود. همچنین ارزش بازار سرمایه شامل بورس و فرابورس حدود ۲۳۰۰ هزار میلیارد تومان بود که نسبت به ۶۳۰۰ هزار میلیارد تومان کل تولید ناخالص ملی کشور بیش از ۳۳ درصد ارزش داشته است.

این آمار جایگاه بازار سرمایه و بورس را نشان می‌دهد که مبالغ کمی نیست و می‌تواند کودتای عظیمی در روند تولید داخل، خودکفایی و کاهش نرخ بیکاری ایجاد کند.

لازمه حضور شرکت‌ها در بورس شفاف بودن فعالیت‌های مالی آن‌هاست و از این طریق می‌توانند بخشی از نقدینگی موردنیاز خود را تأمین کنند و همین شفافیت کشور را به‌سوی صنعت محور کردن هدایت می‌کند.

فراموش نکنیم که کشورهای توسعه‌یافته روزی کشورهای درحال‌توسعه بودند که با هدایت درست نقدینگی و جذب سرمایه‌گذاران قوی کشورهای خود را به توسعه‌یافته و پیشرفته تبدیل کردند که یکی از این عوامل بازار بورس و سرمایه است.

بورس در حال حاضر رقیب جدی برای سیستم بانکی محسوب می‌شود و اگر از این بستر استفاده نکنیم متضرر خواهیم شد. ورود مردم به بورس به سود سیستم بانکی است، زیرا شرکت‌ها نقدینگی خود را به‌عنوان حساب‌جاری وارد بانک‌ها می‌کنند.

خطر نقدینگی که به بورس وارد می‌شود، کمتر از بازارهای دیگر است. ورود پول به بورس یعنی نقدینگی به سمت کالاهای غیر مولدی مانند سکه، مسکن و حتی ارز نمی‌رود و اگر نقدینگی به این بازارها هدایت شود همان تورم افسارگسیخته کشور را به سوی زوال اقتصادی و چرخه تولید هدایت می‌کند.

شرکت‌ها می‌توانند درصورتی‌که تمایل به عرضه سهام خود در بورس نداشتند پروژه‌ای را در بورس عرضه و برای هر فعالیت خود از مشاور و متخصص استفاده کنند. باید از شرکت‌هایی که قصد ورود به بورس را دارند حمایت مالی و معنوی و مشاوره‌ای صورت گیرد.

جهش تولید زمانی محقق خواهد شد که بازار سرمایه در راستای حمایت از تولید نوآورانه و دانش‌بنیان تقویت شود. بازار سرمایه می‌تواند با ارزش‌گذاری فناوری و تقویت آن موجب جذب سازمان‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در بورس شود.

حمایت از بازار سرمایه از طریق اعمال سیاست‌های حمایتی و تشویقی مانند کاهش مالیات، تثبیت قوانین و مقررات، هدایت نقدینگی به سمت بازار سرمایه، تسهیل فرآیند افزایش سرمایه شرکت‌های بورسی، پذیرش و عرضه سهام شرکت‌های جدید در بازار سرمایه و نیز گسترش فرهنگ‌سازی در این زمینه از ملزومات رشد اقتصادی کشور با تکیه بر بازار سرمایه و بورس محسوب می‌شود.

اکنون بازار سرمایه به‌عنوان یک ابزار برتر برای تأمین مالی دولت جهت فروش دارایی‌ها و شرکت‌هایش مطرح است و چنانچه دولت بتواند از این فرصت جهت افزایش بهره‌وری و تأمین مالی شرکت‌ها کمک کند، آنگاه روند بازار سرمایه حتی می‌تواند بیش‌ازپیش تقویت شود و اعتماد ازدست‌رفته بازگردد.

فراموش نکنیم که بازار بورس و سرمایه پرقدرت‌ترین و باارزش‌ترین بازار در بین بازارهای مالی هر کشوری است و اگر تقویت شود، اکوسیستم مالی، اقتصادی و تولیدی یک کشور را دگرگون می‌کند و نرخ تورم را منفی و در مقابلش نرخ اشتغال را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام/

ادمین